من برای مدت طولانی در خارج از کشور هستم، جایی که با اسم اسم ملاقات کردم. هر یک از شرکت کنندگان یک برچسب کاغذی بر روی میز خود در مقابل او با نام خود اندازه کافی داشت. استاد ما همیشه می توانست با نام ما برسد و مجبور نبودیم از "سلام در آنجا در ردیف دوم پنجره" استفاده کنیم. مهمتر از همه این بود که در خارج از کشور بود و اسم های ما برای سخنران سخت بود و او نمی توانست در اولین ساعت به یادش بماند.
بعدها، به عنوان یک مدرس، از این ترفند استفاده کردم. امروز من در دانشگاه عصر سوم سخنرانی می کنم و زمان دیگری هم هست. اما این نیز می تواند به صورت دستی انجام شود. فقط شنوندگان را به مقاله درست بدهید و از آنها بخواهید نامشان را بنویسند. اما همه در سبک های مختلف و سایر اندازه های فونت آن را می نویسند. نتیجه قابل خواندن نیست.
من یک برنامه را طراحی کرده ام که برچسب های نام را آسان تر می کند. این فقط یک کامپیوتر و چاپگر است.
نظر یافت نشد